Έχω περάσει πάνω από 10.000 ώρες σε «metaverse» —ή τουλάχιστον στο πρωτό-μετασύμπαν—εικονικούς κόσμους που κατοικούνται από πραγματικούς ανθρώπους που παρουσιάζονται ως είδωλα. Οι εμπειρίες και οι σχέσεις που είχα εκεί με έσωσαν από ένα σκοτεινό μέρος και με έβαλαν σε μια αποστολή να κάνω το ίδιο για τους άλλους.
Άρθρο του Noah Robinson
Ο Noah είναι ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Very Real Help και υποψήφιος διδάκτορας κλινικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt. Η Very Real Help έχει δημιουργήσει μια πλατφόρμα κλινικής έρευνας που ονομάζεται Help Club για να διερευνήσει πώς τα κοινωνικά περιβάλλοντα εικονικής πραγματικότητας μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παροχή διαγνωστικής γνωστικής συμπεριφορικής υποστήριξης από ομοτίμους. Η Very Real Help έχει λάβει χρηματοδότηση από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών και επενδυτές για να χρησιμοποιήσει το Help Club για να βοηθήσει άτομα με κατάθλιψη, άγχος και άλλες παθήσεις ψυχικής υγείας.
Υπάρχουν πραγματικές παγίδες και κίνδυνοι στο metaverse, όπως η παιδεραστία και η παιδική κακοποίηση που τονίστηκε πρόσφατα από το BBC, ή η σεξουαλική επίθεση που σημειώθηκε σε διάφορες πλατφόρμες. Αλλά όπως κάθε τεχνολογία, το μετασύμπαν μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για καλό όσο και για κακό. Όλα εξαρτώνται από το πώς έχει κατασκευαστεί κάθε εφαρμογή και πώς επιλέγουμε να τις χρησιμοποιήσουμε. Με την καθηλωτική εικονική πραγματικότητα, όπου μπορεί να ελεγχθεί ολόκληρο το περιβάλλον, η δυνατότητα να βοηθήσεις τους ανθρώπους είναι σχεδόν απεριόριστες.
Όταν ήμουν 13 δραπέτευσα σε ένα εικονικό κοινωνικό παιχνίδι που ονομάζεται Runescape. Ακριβώς όταν έφτασα στην εφηβεία, συνειδητοποίησα ότι ήμουν γκέι. Με κυρίευσαν αισθήματα ντροπής και άγχους. Για αρκετά χρόνια ένιωθα απελπισμένος για το μέλλον μου και σκέφτηκα να βάλω τέλος στη ζωή μου. Αλλά ένα πράγμα με κράτησε: καθώς έκανα φίλους και ανέβαινα το επίπεδο δίπλα τους στο Runescape, τα εικονικά ερεθίσματα δημιουργούσαν πραγματικές επιτυχίες ντοπαμίνης. Αυτά τα χτυπήματα είναι ένας σημαντικός στόχος θεραπείας για την κατάθλιψη—στη θεραπεία, διδάσκουμε στους ασθενείς να επιδίδονται σε συμπεριφορές ανταμοιβής για να αυξήσουν τα κίνητρα και ενδεχομένως να ξεπεράσουν την κατάθλιψη.
Πέρασα τα περισσότερα από τα εφηβικά μου χρόνια, σχεδόν 10.000 ώρες, ζώντας σε αυτόν τον εικονικό κόσμο. Μέσα θα μπορούσα να χτίσω μια εικονική ταυτότητα σε έναν κόσμο φαντασίας όπου η σεξουαλική ταυτότητα δεν ήταν παράγοντας. Καθώς απέκτησα εμπιστοσύνη στον εικονικό κόσμο, τελικά δημιούργησα την πρώτη μου φυλή που αυξανόταν σταθερά σε μέγεθος. Αν και αποτελούνταν από 400 «άγνωστους» στο διαδίκτυο, ήταν οι πιο στενοί μου φίλοι. Τελικά ένιωσα αρκετό κοινωνικό ανήκειν και επικύρωση για να βγω από την ντουλάπα, κοντά τους. Οι φίλοι μου με αποδέχτηκαν, ακόμα κι όταν γνώριζαν το βαθύτερο, το πιο σκοτεινό μυστικό μου. Περνώντας αυτή τη διαδικασία ουσιαστικά με ενδυνάμωσε να βγω από την ντουλάπα στον πραγματικό κόσμο και τελικά να ξεπεράσω την κατάθλιψή μου.
Από εκείνη τη στιγμή, ήξερα ότι ήθελα να αφιερώσω τη ζωή μου στη δημιουργία εικονικών εμπειριών που ήταν τόσο συναρπαστικές όσο ένα βιντεοπαιχνίδι αλλά και τόσο αποτελεσματικές όσο η θεραπεία.
Ξέρω ότι είναι δυνατό γιατί είμαι ήδη σε αυτό το ταξίδι. Έχω δημιουργήσει μια εικονική εφαρμογή που εστιάζει στην ψυχική υγεία που ονομάζεται Help Club—διαθέσιμη σε Quest, PC, Mac και iOS—που επιτρέπει σε οποιονδήποτε να βελτιώσει την ευημερία και την ψυχική του υγεία σε ένα εικονικό περιβάλλον. Μπορείτε να εγγραφείτε ως avatar και να παρακολουθήσετε ζωντανές ομάδες που διευθύνονται από εκπαιδευμένους προπονητές. Ένα πλήρως συνειδητοποιημένο metaverse έχει τη δυνατότητα να αλλάξει εκατομμύρια ζωές καθιστώντας εύκολη τη σύνδεση με αυτό το είδος εικονικής ομάδας υποστήριξης.
Το Help Club μόλις ξεκινάει—από τότε που κυκλοφόρησε η beta μας τον Οκτώβριο είχαμε χιλιάδες ανθρώπους να έρχονται στην κοινότητά μας—αρχίζουμε να βλέπουμε ότι ένα ασφαλές, εποπτευόμενο περιβάλλον μπορεί κυριολεκτικά να αλλάξει τις ζωές των ανθρώπων. Το Help Club έχει σχεδιαστεί από την αρχή για να υποστηρίζει την ψυχική υγεία. Εκπαιδεύουμε καθημερινά, συνηθισμένα άτομα με ενσυναίσθηση ώστε να γίνουν προπονητές που μπορούν να ηγηθούν ομάδων υποστήριξης και να διδάξουν τα επιστημονικά επικυρωμένα εργαλεία μιας προσέγγισης που έχουμε αναπτύξει και ονομάζεται Γνωστική Συμπεριφορική Εμβάπτιση. Είναι ένα μέρος που θα ήθελα να είχα ως 13 χρονών για να με καθοδηγήσει προς τη θεραπεία αντί να με παρασύρει σε έναν κόσμο απόδρασης.
Η οικοδόμηση ενός χώρου ψυχικής υγείας που είναι έτοιμος για το μετασύμπαν δεν είναι εύκολη και χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία για να εξασφαλίσουμε έναν ασφαλή κόσμο για όλους. Ελέγχουμε τους ανθρώπους και παρακολουθούμε τις αλληλεπιδράσεις—αν και δεν παρέχουμε θεραπεία, έχουμε υιοθετήσει τυπικές πρακτικές που έχουν αναπτυχθεί σε κλινικές εκπαίδευσης θεραπείας, όπως η καταγραφή των αλληλεπιδράσεων για την παρακολούθηση της ποιότητας και την πρόληψη των τρολ από το να προκαλούν ψυχολογική βλάβη. Αν και υποστηρίζουμε μόνο άτομα ηλικίας 18 ετών και άνω, έχουμε δει επίσης ζήτηση από ανηλίκους που έχουν βρει την πλατφόρμα μας και θέλουν βοήθεια ψυχικής υγείας.
Αρχίζουμε να βλέπουμε συναρπαστικά αποτελέσματα από την εικονική μας πλατφόρμα ψυχικής υγείας. Προσελκύει ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια. Το 53% των χρηστών μας έχουν (αυτοαναφερόμενα) επίπεδα κλινικής κατάθλιψης και το 45% έχουν κλινικά επίπεδα άγχους. Και αρχίζουμε να παρατηρούμε μειώσεις στα συμπτώματα της κατάθλιψης και του άγχους για όσους αφιερώνουν χρόνο στην εφαρμογή μας.
Ενώ το VRChat είναι η πλατφόρμα που τόνισε πρόσφατα το BBC στην ιστορία του για την περιποίηση των παιδιών, υπάρχουν παραδείγματα ασφαλών χώρων στην πλατφόρμα. Για παράδειγμα, μια όμορφη κοινότητα τρανσέξουαλ άνθισε στο VRChat και επέτρεψε να υπάρχουν ασφαλείς χώροι για μερικούς ανθρώπους που πάλευαν με τα ίδια πράγματα που έκανα εγώ ως έφηβος. Ένα άτομο περιέγραψε μάλιστα ότι σκέφτονταν να μεταβούν στο αντίθετο φύλο για 10 χρόνια και χρειάστηκε να δοκιμάσουν ένα γυναικείο avatar στο VRChat για να ξεκινήσει τελικά η διαδικασία αποδοχής και να αναζητήσει έναν θεραπευτή φύλου.
Είδαμε επίσης συναντήσεις Ανώνυμων Αλκοολικών και ομάδες υποστήριξης χρόνιων ασθενειών να καρποφορούν στο Altspace. Αυτές οι ομάδες βρίσκουν καταφύγιο σε αυτούς τους εικονικούς χώρους—ασφαλή μέρη για να συνδεθούν με άλλους σε έναν χώρο χωρίς κριτική. Οι χώροι είναι ασφαλείς επειδή οι άνθρωποι έχουν την άνεση να είναι ανώνυμοι, ενώ αισθάνονται επίσης την καθηλωτική κοινωνική υποστήριξη των avatars γύρω τους. Παρόλο που αυτές οι πλατφόρμες μπορούν να προσφέρουν βοήθεια, μπορούν επίσης να προκαλέσουν βλάβη εάν δεν υπάρχει μετριοπάθεια ή υπευθυνότητα. Αυτές οι πλατφόρμες πρέπει επίσης να προστατεύουν τους ανηλίκους διατηρώντας τους σε ασφαλή, ελεγχόμενα περιβάλλοντα.
Το Help Club αλλάζει επίσης ζωές. Έχουμε μέλη του Help Club που ξεκίνησαν με σοβαρό κοινωνικό άγχος ή κατάθλιψη και έχουν πλέον ολοκληρώσει την εκπαίδευση προπονητή μας και διευθύνουν συναντήσεις για να βοηθήσουν άλλους.
Ένα από τα μέλη μας μοιράστηκε δημόσια ότι δεν μπορούσε να φύγει από το σπίτι της εδώ και σχεδόν τρία χρόνια. Το Help Club τη βοήθησε να αισθανθεί άνετα να φύγει ξανά από το σπίτι και ανέφερε ότι η εμπειρία της ήταν «απείρως καλύτερη από τρία χρόνια θεραπείας». Τώρα που μπορεί να φύγει από το σπίτι, είναι σε θέση να συμμετάσχει σε ανταποδοτικές δραστηριότητες του πραγματικού κόσμου που βοηθούν τους ανθρώπους να ξεπεράσουν την κατάθλιψη.
Ένα άλλο μέλος ανέφερε ότι ήταν πολύ καταθλιπτικός για να πάει στη δουλειά και ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι όλη μέρα. Για σχεδόν δύο εβδομάδες πήγαινε καθημερινά στις συναντήσεις του Help Club και ανέφερε ότι μπορούσε να πάει στη δουλειά για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. Μας είπε ότι είχε δάκρυα στα μάτια του μετά την επιστροφή του στο σπίτι από την πρώτη μέρα της δουλειάς του, σκεπτόμενος πώς τον είχε φτάσει εκεί το Help Club.
Αυτό είναι μόνο η αρχή. Απαιτείται περισσότερη έρευνα, συμπεριλαμβανομένων τυχαιοποιημένων δοκιμών ελέγχου, για να γνωρίζουμε πραγματικά αν το metaverse μπορεί να εκπληρώσει την υπόσχεσή του να βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεπεράσουν προβλήματα της πραγματικής ζωής. Αλλά ακόμα και τώρα ξέρω ότι υπάρχουν χιλιάδες άλλοι άνθρωποι εκεί έξω σαν εμένα, που προσπαθούν να δραπετεύσουν στο μετασύμπαν για να αποφύγουν, και ίσως ακόμη και να θεραπεύσουν, τον πόνο της πραγματικής ζωής.