Το πρώτο επεισόδιο της πέμπτης σεζόν του Black Mirror, με τίτλο “Striking Vipers”, απεικονίζει την Τεχνολογία Εικονικής Πραγματικότητας (VR) με τρόπο που δεν έχουμε δει ακόμη και πιθανότατα δεν θα δούμε για τουλάχιστον μια δεκαετία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αξίζει να το παρακολουθήσετε, ή ότι δεν είναι μια όμορφη φαντασίωση της τεχνολογίας, τουλάχιστον τόσο όμορφη όσο μπορεί να είναι μια εκπομπή για δυστοπικά μέλλοντα, όπου η τεχνολογία ως επί το πλείστον ανατρέπει τη ζωή μας.
Το επεισόδιο ακολουθεί τον Danny, ο οποίος μοιράζεται ένα διαμέρισμα με την επί χρόνια φίλη του, Theo, και τον καλύτερο φίλο του, Karl. Ο Danny και ο Karl μοιράζονται την αγάπη για ένα παιχνίδι μάχης που ονομάζεται Striking Vipers, μια μίξη από τα σημερινά γνωστά παιχνίδια μάχης. Για παράδειγμα, ο αγαπημένος χαρακτήρας του Danny, ο Lance, θα μπορούσε να περάσει για ένα re-skin του Liu Kang από το Mortal Kombat. Η Roxette, που είναι ο χαρακτήρας του Karl, θα σας έκανε να σκεφτείτε τον Chun-Li από το Street Fighter και ολόκληρος ο σχεδιασμός της αρένας, τα εφέ και η σχεδίαση των χαρακτήρων είναι σαν του κλασικού παιχνιδιού Tekken.
Μετά από περίπου μια δεκαετία, που οι δυο φίλοι Danny και Karl έχουν απομακρυνθεί, ο Danny και η Theo είναι παντρεμένοι και γονείς ενός μικρού παιδιού, ενώ προσπαθούν να αποκτήσουν κι άλλο. Τότε γίνεται μια επανασύνδεση μεταξύ των δύο παλιών φίλων, Danny και Karl, στο πάρτι γενεθλίων του πρώτου. Η Τεχνολογία έχει αναπτυχθεί πολύ μέχρι τότε, κάτι που γίνεται εμφανές όταν ο Karl χαρίζει στον παλιό του φίλο το νέο “Striking Vipers X“, μια συνέχεια του παλιού αγαπημένου τους παιχνιδιού που τώρα έχει κάνει το άλμα στο VR.
Στη σύγχρονη εποχή, ή τουλάχιστον, στην πραγματικότητά μας, τα συστήματα Εικονικής Πραγματικότητας χρησιμοποιούν εξειδικευμένες οθόνες που τοποθετούνται στο κεφάλι ή περιβάλλοντα προβολής για να παρουσιάσουν μια ρεαλιστική οπτική και ακουστική εμπειρία. Δεν συμβαίνει αυτό στον κόσμο του Danny και του Karl, όπου αντί για ένα ογκώδες ακουστικό, χρησιμοποιούν έναν μικροσκοπικό δίσκο μεγέθους κουμπιού που ο χρήστης προσαρτά στον κρόταφο του, συγχρονίζεται με το παιχνίδι του και αμέσως εμβυθίζονται στον κόσμο του VR παιχνιδιού. Παρακολουθώντας αυτή τη σύνδεση είναι σαν να συνδέεσαι στο The Matrix ή τουλάχιστον σε ένα Matrix 2.0 χωρίς όλα τα καλώδια. Η απεικόνιση της τεχνολογίας εικονικής πραγματικότητας με αυτόν τον τρόπο είναι πολύ έξυπνη και εκλεπτυσμένη.
Η παρακολούθηση της απεικόνισης εικονικής πραγματικότητας στο “Striking Vipers” δεν θα σας κάνει να σκεφτείτε αναλύσεις, ρυθμούς ανανέωσης ή άβολα χειριστήρια, τα οποία μπορεί να ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού σας όταν απολαμβάνατε μερικές από τις άλλες απεικονίσεις της εικονικής πραγματικότητας στην πρόσφατη ποπ -μυθοπλασία (π.χ. στο ‘Ready Player One’.) Για να απολαύσετε πραγματικά το “Striking Vipers” θα πρέπει να αφήσετε τη φαντασία σας ελεύθερη, να διώξετε τη δυσπιστία και να αφήσετε τον εαυτό σας να βυθιστεί σε έναν κόσμο όπου μια συσκευή μεγέθους κουμπιού μπορεί να μεταδώσει μια διαδικτυακή, εναλλακτική πραγματικότητα απευθείας στον εγκέφαλό σας.
Ακολουθεί μια θαυμάσια ασυνήθιστη εξερεύνηση της τεχνολογίας VR, της εφαρμογής της και της σημασίας της για την ανθρώπινη αλληλεπίδραση. Για παράδειγμα, σε μια σκληρή εικονική μάχη μεταξύ της Roxette (Karl) και του Lance (Danny) η Roxette ρίχνει τον Lance στο έδαφος και τον φιλάει. Αυτή είναι η αρχή μιας ξεκάθαρης εικονικής σχέσης, που συνοδεύεται από ψέματα στη σύζυγο και μυστικά ραντεβού αργά τη νύχτα. Ωστόσο, το Black Mirror σε αυτό το επεισόδιο θέτει περισσότερες ερωτήσεις από αυτές που απαντά.
Για παράδειγμα, εάν μια σχέση είναι εντελώς εικονική αποτελεί απάτη προς τον / την σύζυγο; Στην περίπτωση του Danny, σε ποιο σημείο γίνεται η διάκριση -εάν υπάρχει- μεταξύ του Danny, του πραγματικού ατόμου και του Lance, του αγαπημένου του εικονικού χαρακτήρα; Τι θα γινόταν εάν αυτή η εικονική σχέση γινόταν τηλεφωνικά, ή μέσω γραπτών μηνυμάτων; Τι θα σήμαινε εάν ο κάθε σύντροφος ήταν Τεχνητή Νοημοσύνη AI; Πού υπάρχει η διαχωριστική γραμμή που χαρακτηρίζει τη σχέση ως απερισκεψία; Το “Striking Vipers” δεν απαντά σε αυτές τις επίμονες ερωτήσεις, αντίθετα θέτει και άλλα ερωτήματα που αφορούν τη σεξουαλικότητα -καθώς ο Karl υποδύεται έναν γυναικείο χαρακτήρα-.Αυτή θα ήταν μια ευκαιρία να εξερευνηθούν θέματα γύρω από την ψηφιακή ταυτότητα και τη σεξουαλικότητα, ωστόσο τα ερωτήματα αφήνονται αναπάντητα ώστε να τα ερμηνεύσει ο θεατής.
Εν κατακλείδι, το επεισόδιο Striking Vipers μπορεί να μην αλλάξει τον τρόπο που νιώθετε για την εικονική πραγματικότητα VR αλλά μπορεί να σας οδηγήσει να σκεφτείτε τις δυνατότητες του VR με διαφορετικό τρόπο. Αν είχατε την τύχη να βιώσετε περιπτώσεις όπου η εικονική πραγματικότητα σάς έκανε να νιώσετε μια πιο οξεία έκφραση ή συναίσθημα, τότε ίσως καταλάβετε τι εννοώ. Επίσης, καθώς η τεχνολογία εξελίσσεται, καθοδηγούμενη από βιομηχανίες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων όπως τα παιχνίδια, οι ταινίες και οι ταινίες, αναμφίβολα σε λίγο καιρό από τώρα θα δούμε σενάρια σαν του “Striking Vipers” στην πραγματική ζωή.